Մի վարչապետ, որ գյուղատնտեսության նախարարությունը վերացրեց ու հիմա այն չգիտես, թե ինչ կարգավիճակով «ծվարել» է մեկ այլ գերատեսչության թևի տակ, խոսում է գյուղացու մտածողության փոփոխության մասին։

Օ­րերս հեր­թա­կան ա­սու­լի­սի ըն­թաց­քում ՀՀ վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյանն աչ­քի ըն­կավ իր հա­մար հա­մե­մա­տա­բար զուսպ կեց­ված­քով և ակն­հայ­տո­րեն փոր­ձում էր խու­սա­փել վեր­ջին օ­րե­րին ան­ձամբ ի­րեն ուղղ­ված մե­ղադ­րանք­նե­րից։ Քա­ղա­քա­կան վեր­լու­ծա­բան­նե­րից շա­տե­րը դա բա­ցատ­րե­ցին նրա­նով, որ կա­ռա­վա­րու­թյան ղե­կա­վա­րը, չու­նե­նա­լով ի­րա­կան ու հա­մո­զիչ հա­կա­փաս­տարկ­ներ, փոր­ձում է պար­տիան հե­տաձ­գել՝ ժա­մա­նակ շա­հե­լու ու հաս­կա­նա­լու հա­մար, թե իր նկատ­մամբ էլ ինչ կոմպ­րո­մատ­ներ, ին­ֆոր­մա­ցիա­ներ և տե­ղե­կատ­վա­կան ռում­բեր կան հա­կա­ռա­կորդ­նե­րի մոտ։

Ընդ­դի­մա­խոս­նե­րը մշ­տա­պես մե­ղադ­րում են իշ­խա­նու­թյանն օ­րա­կարգ չու­նե­նա­լու մեջ, սա­կայն այ­սօր ընդ­դի­մու­թյունն էլ օ­րա­կարգ չու­նի, հա­մե­նայն դեպս, հա­սա­րա­կու­թյան հա­մար այն տե­սա­նե­լի չէ։ Գու­ցե ներ­սում շատ բա­ներ են եփ­վում, բայց դրա ար­դյուն­քը հրա­պա­րա­կա­յին գոր­ծու­նեու­թյան մեջ չի երևում։

Ե­րեկ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը, անդ­րա­դառ­նա­լով վի­րու­սա­կիր­նե­րի թվին, փաս­տեց. «Կո­րո­նա­վի­րու­սի հա­մա­վա­րա­կի հետ կապ­ված մեր գոր­ծե­րը լավ չեն: Ի­րա­վի­ճա­կը շատ ա­վե­լի լուրջ է, քան պատ­կե­րաց­նում ենք»:

Իշ­խա­նու­թյու­նը նոր չէ, որ «ճա­քեր» է տա­լիս, ի սկզ­բա­նե էլ ներ­սում թևեր կա­յին, և ա­մեն մե­կը սե­փա­կան խաղն էր ա­ռաջ տա­նում, որ­քան էլ Փա­շի­նյա­նը սպառ­նում էր թևեր ու «թա­թիկ­ներ» կտ­րել։ Բայց այ­սօր իշ­խա­նու­թյու­նում իս­կա­կան քաոս է։ Մեր տե­ղե­կու­թյուն­նե­րով, Փա­շի­նյա­նը լրիվ կորց­րել է վե­րահս­կո­ղու­թյու­նը թի­մի նկատ­մամբ, հաս­կա­ցել է, որ իր հետ ան­կեղծ չեն և այլ ու­ժե­րի հետ գոր­ծարք­նե­րի են գնում։

Հան­րա­պե­տու­թյան վաս­տա­կա­վոր ար­տիստ Լա­լա Մնա­ցա­կա­նյա­նը, ո­րը, ի դեպ, «վաս­տա­կա­վո­րի» կո­չու­մը ՀՀ երկ­րորդ նա­խա­գահ Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի նա­խա­գա­հու­թյան ժա­մա­նակ՝ 2006-ին է ստա­ցել, այն հա­մոզ­մանն է, որ «Շու­շին հի­մա ծաղ­կում է, իսկ «Սեր­ժի ժա­մա­նակ բոմ­ժա­նոց էր»:

Նի­կո­լի հե­ռա­ցու­մը, իշ­խա­նա­փո­խու­թյու­նից զատ, քն­նու­թյուն է` դի­պե՞լ է նա մեր հա­տա­կին, բջ­ջի մա­կար­դա­կում ոչն­չաց­րե՞լ է միա­բան­վե­լու ազ­գա­յին մարմ­նի կա­րո­ղա­կա­նու­թյու­նը. «Փոքր ա­ծու, նսեմ ապ­րուստ» այս տե­սա­կը կարևոր պա­հե­րին քով քո­վի գա­լու տիե­զե­րա­կան հա­մա­կա­րո­ղու­թյուն ու­նի. Նի­կո­լը քան­դել է նաև ա՞յդ կո­դը:

Ինչ պատահեց, որ Նիկոլ Փաշինյանը էլ չի ցանկանում հերքել իր և իր ընտանիքին վերագրվող մեղադրանքները, որոնք այս անգամ փաստարկված են ներկայացվում, ոչ թե «օդից կախված» են։ Ասում է՝ ով հավատում է, թող հավատա, միևնույն է, չի հերքելու, թե չէ ողջ կյանքը հերքելով կանցնի։

Ար­դեն կաս­կած չկա, որ վի­րու­սը վե­րահս­կո­ղու­թյու­նից վա­ղուց դուրս է ե­կել, և հի­մա ա­մեն ինչ ինք­նա­հո­սի է մատն­ված։ Ոչ միայն կան­խար­գե­լիչ աշ­խա­տանք­նե­րը, կա­րան­տի­նա­յին շր­ջանն էին անպ­տուղ ու բաց­թո­ղում­նե­րով լի, այլև վտան­գի հան­դեպ իշ­խա­նու­թյան ան­պա­տաս­խա­նա­տու վե­րա­բեր­մուն­քը չա­փա­զանց մեծ էր։

Ադրբեջանական քաղաքականությունը հետևյալն է` նրանք ուզում են նսեմացնել հայ ժողովրդի մասնակցությունը Երկրորդ աշխարհամարտին։